TVN24: „Biała Małpa Buszuje w Stolicy Japonii!”

Tokio. Miasto, dla którego wymyślono termin „betonowa dżungla”. 12 milionów mieszkańców, plus 3 miliony ludzi przyjeżdżających codziennie do pracy, szkoły, zwiedzać, na zakupy...

Jest zaskakująco czyste, ciche (jak na taką ilość ludzi) i przyjemne. Fakt, że byłem tam w niedzielę... ale po kolei, najpierw dramatis personae:

Od lewej: Karolina, Marta i Jędras...

...i wasza ulubiona biała małpa.

Przedstawienie czas zacząć! Przede wszystkim, nie byliśmy tam dla przyjemności, ale by spełnić ważny obywatelski obowiązek...

...czyli zrobić sobie zdjęcie z głupimi minami przed ambasadą.

Następnie wybraliśmy się pogadać z cesarzem, ale nie znalazł dla nas czasu. Buc. Zrobiliśmy sobie zatem zdjęcia z bramą, krzyknęliśmy „Cesarz cykor!” i poszliśmy. Trzeba przyznać, że ogródek przed pałacem to ma cesarz ładny:

Brama i Ja:

Potem poszliśmy do świątyni Yasukuni (dla tych co nie wiedzą: świątynia gdzie czci się pamięć żołnierzy poległych w służbie cesarstwu. Wśród 2.5 miliona dusz jest też 12 nazwisk uznanych po WWII za zbrodniarzy wojennych. Toteż, gdy jakiś oficjel złoży wizytę w świątyni, Chińczycy i Koreańczycy zawodzą o Japońskim imperialiźmie, nacjonaliźmie i diabli-wiedzą-czym-jeszcze-iźmie. A potem robią interesy jak gdyby nigdy nic.)

Oprócz wywoływania incydentów dyplomatycznych, świątynia Yasukuni służy Japończykom jako tło do fotografii rodzinnych:

Następnie skoczyliśmy na Roppongi, gdzie wymyśliliśmy autorski sposób zwiedzania Tokyo Tower (najwyższa wolno stojąca stalowa wieża na świecie (332.6m). Inspirowana wieżą Eiffel'a, w nocy mocno oświetlona (na pomarańczowo w zimie i wiosną, na srebrno latem i jesienią. A jak była premiera Matrix: Reloaded, to na zielono.)). Oto wieża:

Nasz sposób zwiedania: zamiast wjechać na wieżę, i robić zdjęcia wszystkiemu dookoła, nie wchodzić i robić zdjęcia wieży (bo kolejka była za długa...).

Chwilę póżniej (bo było blisko) byliśmy przy rodzinnej świątyni Tokugawów (Zoujou-ji), swojego czasu największego miejsca kultu w stolicy. Otoczone wielką liczbą posążków Jizou (Boddisathwa opiekujący się dziećmi zmarłymi przed rodzicami, także tymi po aborcji).

Jak widać, dystans między świątynią a TT nie jest zbyt duży. A oto wspomniane Jizou:

Potem skoczyliśmy na sushi-na-stojąco. Dlaczego na stojąco – nie wiemy. Ale było smaczne, a biała małpa krzywiąca się po zjedzeniu temaka z dużą ilością wasabi była chwilową atrakcją dla japońskiej części klientów. Na koniec zrobiłem zdjęcie roześmianemu kucharzowi:

Na sam koniec pojechaliśmy na Ginzę, porobić ambitne zdjęcia nocne, które jednak nie zawsze wychodzą...

I poszliśmy do baru, gdzie jako wyjątkowy, dobry i polecany trunek zaproponowano nam... żubruweczkę! Grzecznie podziękowaliśmy, wyjawiając, że jest to nam trunek znany albowiem jesteśmy z Polski. Kelner bardzo się ucieszył, zrobił się strasznie przyjacielski, probował nawet powiedzieć „Białowieża” ("bia... biaoo.. biaoobee... biaoobiuubeee" i tak dalej...) i pytał się czy widzieliśmy żubry. Widzieliśmy. No a potem trzeba było wracać...

Jeszcze tylko zdjęcia które zrobiłem na 47 ogólnokrajowym festiwalu pieśni i tańca w stylu japońskim:

Przy okazji: Jestem prawie pewien, że na ten festiwal weszliśmy nie tymi drzwiami co trzeba i nie zapłaciliśmy za bilet, ale wszyscy byli zbyt dobrze wychowani by nam to powiedzieć!

stay tuned!