Zbiór opowieści różnych przedstawia:

Zaczął się tydzień, skończyło się rumakowanie. Za to opowieść o wyprawie z Yoshioka i jeszcze jednym studentem (Pato Vaise, Samoańczyk) na piwo:

Nasze superbohaterskie duo, podążało za tubylczym przewodnikiem-tropicielem w kierunku faktorii handlowej, okrytej złą sławą "toriaezu", która, jak wieść niosła oferowała złoto w płynie. Przebrnąwszy przez rwące potoki, smagani huraganowym wiatrem, dotarliśmy w końcu na miejsce. Zrzuciliśmy ciężkie, ubłocone buty, i podążyliśmy za podejrzanie uprzejmym miejscowym posługiwaczem do naszej komnaty. Choć próbował nas zwodzić, oferując dziwaczne trunki o raniących język i kłujących w uszy nazwach, my wiedzieliśmy czego chcemy. Chcieliśmy Piwa!

Takoż nie miał on wyboru, i na stole naszym prędko zagościły misy potraw i dzbany piwa. Jako iż głodny byłem i sterany wędrówką, rzuciłem się by pałaszować owe zagryzki. Niestety, nie przeczuwałem nadchodzącego niebezpieczeństwa. Okazało się bowiem iż tę zieleninę cholerną, trzeba obrać przed zjedzeniem, a ja w nieświadomości swojej pochłaniałem ją w całości (choć faktycznie, środek wydawał mi się dużo smaczniejszy). Nasz tubylczy przewodnik, będący już w połowie drugiego (małego) dzbana Piwa, mało się nie udusił ze śmiechu, taka jego mać.

A po trzecim kufelku trzeba było wracać, albowiem Yoshioka zmienił kolor i przestał mówić z sensem, i tylko chwiał się na swoim siedzeniu, bełkocząc czasem coś o niemożliwości i alkoholu.

Cóż też mogliśmy zrobić? Odprowadziliśmy Yoshioke do jego mieszkania i sami wróciliśmy do własnych. Japończycy pić nie potrafią. Pewnie dlatego takie drogie to piwo mają...

EDIT:
Dowiedziałem się, że do tej pory by komentować, trzeba było mieć konto na googlu. No tak, blogger wspiera nowych właścicieli, zaprawdę Google nowym Microsoftem. Od dziś dość tych kapitalistycznych praktyk! Komentarze dla wszystkich!

stay tuned!