Sendai by night.
Jako że trwają ferie (co jednak nie przeszkadza profesorom organizować seminaria), postanowiłem wybrać się na małą wycieczkę. Cel: Sendai.
Sendai nie jest bynajmniej miastem turystycznym - kompletnie zniszczone podczas WWII, obecnie jest 1.000.000-owym miastem przemysłowym. Ale jest całkiem ładne (mówi się o nim 杜の都, Mori no Miyako, "Leśne Miasto") i jest całkiem blisko Hitachi.
Taksówki przed głównym dworcem. Ciekawe jaki tu jest ruch, żeby im się opłaciło czekać w takiej kolejce...Najważniejszą figurą w historii Sendai jest niejaki Masamune Date, daimyō z czasów unifikacji Japonii. Choć nie był nigdy w zaufaniu u swych przełożonych, to ludność Sendai kocha go do dziś.
Obecnie Masamune ogląda panoramę Sendai z miejsca po swoim dawnym zamku.
“Po zamku”, bo po bombardowaniach zostały się tylko widok na miasto i mury.
Date Masamune oraz dwóch innych Datów mają na pobliskim wzgórzu mauzoleum - Zuihoden. Mauzoleum jest zrekonstruowane (podobno wiernie), bo również nie przetrwało wojny. Jest tak bajecznie kolorowe, że aż trochę nierealne. W mini-muzeum można zobaczyć naukowo opracowane porównanie długości nosów Datów. Niestety zakaz fotografowania i czujnie mnie obserwujący kustosz sprawiły, że zdjęć czcigodnych nosów nie ma.
Ostatnią atrakcją Sendai jest świątynia poświęcona Hachimanowi, położona trochę na uboczu. Było w niej pusto, cicho i uroczo.
W Sendai znajduje się też największa dzielnica rozrywkowa na północ od Tokio. Z własnych doświadczeń i rozmów z autochtonami wyciągam trzy wnioski:
Bycie jedynym białym w klubie bywa nudne.
Bycie jedynym białym w barze nigdy nie bywa nudne.
Nawet tubylcy nie są w stanie rozróżnić baru od hosto-kurabu czy strippu-kurabu. Umiejętność taka byłaby przydatna, gdyż w Japonii całkiem często spotykam się z sytuacją, w której w jednym budynku znajduje się 25 różnych przybytków, a z zewnątrz można się dowiedzieć jedynie o ich nazwach. A nazwy są często takie, że nie wiem czy to fryzjer, czy dom publiczny. Ewentualnie mają ciekawe dopiski, jak “communicative pub”.
A w następnym poście - drugi z trzech najpiękniejszych widoków w Japonii.
Stay Tuned!
Wróciłem do Japonii. Pogoda nie jest może specjalnie dobra, ale i tak 10 stopni cieplej niż w Polsce. W mieszkaniu przywitała mnie sterta rachunków oraz bajzel jeszcze po wizycie Strzelców. Trzeba też zacząć chodzić na uczelnię, jakieś projekty robić... a jetlag męczy. Na szczęście taksówkarz zdradził mi, że hanami się jeszcze nie odbyło, dopiero w najbliższy weekend. O tym więc pewnie będzie post następny.
